Właściwe przygotowanie podłoża przed malowaniem lub pokrywaniem różnorodnymi okładzinami wymaga wcześniejszego wyrównania powierzchni i naprawienia wszystkich uszkodzeń. Czynności te są niezwykle istotne przy stosowaniu nowoczesnych materiałów okładzinowych przyklejanych na cienką spoinę klejową, wymagających bardzo gładkiej powierzchni. Do wypełniania ubytków, szczelin, rys, nierównych styków tapet lub połączeń płyt stosuje się nowoczesne gładzie i masy szpachlowe, tzw. szpachlówki jak również różnorodne zaprawy wyrównujące.
Do najbardziej popularnych materiałów należy zaliczyć szpachlówki gipsowe, w których zgodnie z ich nazwą spoiwem jest gips. Występują one w postaci proszku, który przed użyciem należy rozmieszać w odpowiedniej proporcji z wodą (CEKOL C-45, FRANSPOL, KNAUF UNIFLOTT), jak również w postaci gotowych mas szpachlowych (FRANSPOL FINISZ, READY). Szpachlówki gipsowe przeznaczone są do stosowania na większość występujących w praktyce powierzchni, w tym do betonu, muru z cegły, gazobetonu, płyty gipsowo kartonowych, ścian tynkowanych zaprawą cementowo – wapienną jak również do drewna i materiałów drewnopochodnych. Najczęściej więc wykorzystuje się je do wyrównywania nierówności ścian i sufitów przed malowaniem lub spoinowania jak również do szpachlowania płyt gipsowo kartonowych. W sprzedaży dostępne są różne rodzaje mas gipsowych, tj. szybkowiążące lub wolnowiążące a także o zwiększonej elastyczności lub odporności, w kolorze białym i szarym. Stosując szpachlówki gipsowe można uzyskać warstwę o grubości od 1 do 3 mm. Ich zużycie przy grubości warstwy 1 mm wynosi od 1 do 1,75 kg na m2.
Inny rodzaj szpachlówek stosuje się do wyrównywania posadzek i korygowania powierzchni istniejącego podłoża pod wykładziny podłogowe z PCV, dywanowe, parkiet, panele podłogowe, terakotę, kamień, naturalny marmur. Do tego celu wykorzystuje się szpachlówki cementowe lub jastrych anhydrytowy, inaczej nazywane zaprawami. Ich głównym spoiwem jest cement z piaskiem lub anhydryt z α-gipsem. Nadają się one do powierzchni betonowych, drewnianych oraz ceramicznych. Dodanie utwardzacza wzmacnia wytrzymałość i twardość zaprawy, czyniąc ją bardziej trwałą. Zużycie przy grubości warstwy 1 mm wynosi około 2 kg na m2. Szczególnie polecane są zaprawy samopoziomujące (ATLAS zaprawa samopoziomująca SAM 100) przeznaczone do ręcznego i mechanicznego wykonywania posadzek pod terakotę, parkiet i różnego rodzaju wykładziny. Przy wylewaniu ręcznym należy pamiętać o podzieleniu powierzchni na pola technologiczne, których zalanie nie zajmie więcej niż 30 – 40 minut. W przypadku wylewania maszynowego, sporządzenie masy wymaga wsypania suchej mieszanki do agregatu mieszająco – pompującego i ustawieniu dozowania wody, pozwalającego osiągnąć odpowiednią konsystencję masy. W przypadku wylewania ręcznego, masę przygotowujemy poprzez wsypanie suchej mieszanki do naczynia z odmierzoną ilością wody i wymieszanie, najlepiej za pomocą wiertarki z mieszadłem. Masa nadaje się do użycia natychmiast po wymieszaniu a czas jej wysychania zależy od grubości warstwy oraz warunków cieplno-wilgotnościowych panujących w pomieszczeniu. Prace okładzinowe można jednak rozpocząć dopiero po 7 – 10 dniach. Przed nich rozpoczęciem, wyschniętą powierzchnię zaleca się zagruntować emulsją gruntującą np. UNIGRUNT 5L PSB.