Płyty gipsowo – kartonowe stanowią bardzo popularny materiał do budowania ścian działowych a także do podwieszania sufitów. Łatwość ich montażu oraz niezbyt wysoki koszt zakupu sprawia, że płyty znajdują zastosowanie w wielu współczesnych wnętrzach. Ponadto z uwagi na mało skomplikowaną procedurę wykonania zabudowy gipsowo – kartonowej, coraz częściej właściciele mieszkań decydują się na samodzielny montaż bez zatrudniania fachowców.
Coraz częściej stanowią materiał na okładziny podłogowe na tarasie. Drewniana podłoga tarasowa to jednak wyzwanie. Narażona jest nie tylko na działalnie skrajnych temperatur, ale przede wszystkim na działanie wilgoci. Stąd bardzo często inwestorzy zastanawiają się nad sensem układanie na tarasie desek, licząc się z ich niszczeniem pod wpływem deszczu, mrozu i zalegającego zimą śniegu.
Mimo, iż cegły klinkierowe prezentują się na elewacji budynku bardzo ładnie, to jednak częste problemy z wystąpieniem na nich białych zacieków psują ten estetyczny wygląd. Powodem jest najczęściej rozpuszczenie soli zawartych w zaprawie murarskiej. Uwalniają się one zwykle pod wpływem dużej wilgoci, która jest największym sprawcą wykwitów.
Pojawienie się ich na elewacjach zewnętrznych jest w zasadzie procesem naturalnym, mającym swoje podłoże w słabo oświetlonej elewacji (od strony północnej), usytuowaniu budynku w pobliżu wód, drzew i krzewów. Pożywką dla rozwoju mikroorganizmów może też być kurz komunikacyjny lub przemysłowy, zawierający związki organiczne. Skażenia mikrobiologiczne mogą pojawić się również tam, gdzie występują wady wykonawcze na elewacji budynku, np. nierówne wykonanie ściany, nieszczelne pokrycia dachowe, dziurawe rynny i rury spustowe. Ten rodzaj warunków sprzyjających eskalacji mikroorganizmów może w efekcie doprowadzić do uszkodzenia zewnętrznej warstwy elewacji oraz rozkładu chemicznego materiału, z jakiego powstała. Konsekwencją tego procesu jest większa absorpcja przez elewację wilgoci, a następnie w przypadku spadku temperatur – powstawanie pęknięć i rys.